ΑΤΙΤΛΟ

Η ζωή είναι άτιτλη, έτσι δεν είναι;

Επιπλέει σαν λάδι παστέλ σε καθαρό νερό,

σαν επίχρισμα φωτός πάνω σε μία λίμνη

ή σαν αντανάκλαση σε ένα θαμπό γυαλί

όπου έχουν σβηστεί οι εικόνες, 
μέσα σε κάδρο, ωστόσο,

κινούνται στα ακαθόριστα, φανταστικά τους όρια

αλλάζοντας συνέχεια πρόσωπα και σχήματα.

Ο καλλιτέχνης ξέρει: έχει να κάνει

με την μορφή και το χρώμα.

Mπερδεύοντάς τα, βρίσκει την απάντηση

στις σιωπηλές ερωτήσεις τους.

Μετά την τελευταία πινελιά 
κάνει ένα βήμα πίσω, ικανοποιημένος,

αποκαλεί το έργο τέλειο,

του βάζει μια κορνίζα και το ονομάζει "Άτιτλο".

Βασιλική Δραγούνη