ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣ ΝΩΘΡΟ ΤΙΠΟΤΑ

 

Μπαίνω στο ασφαλές νωθρό τίποτα. Είναι ένα δωμάτιο.

Έχει τοίχους με χαοτικά μοτίβα. Τα παράθυρά του είναι νύχτα

με κυμαινόμενη φωτεινότητα.

***

Μπαίνω στο ασφαλές νωθρό τίποτα. Είναι μια επανάληψη,

μια σύγχυση της μνήμης, ένα παζλ από καθρέφτες.

Περιέχει πολλά νωθρά τίποτα, σαν τον εαυτό του.

***

Μπαίνω στο ασφαλές νωθρό τίποτα. Πέπλα αιωρούνται σαν χωρίσματα,

σαν καλειδοσκοπικές πτυχές, σαν μακριά μαύρα μανίκια

που κυματίζουν και κολλάνε.

 ***

Μπαίνω στο ασφαλές νωθρό τίποτα. Το ετοιμοθάνατο μάτι του ήλιου

λιώνει ακόμα από παντού, στοιχειώνει την παλιά θλίψη

σε μια έκσταση ευδαιμονίας και οδύνης.

 

Βασιλική Δραγούνη