SHORT STORY WEEK

HOMO TRAVELLUS

Δώσε στους ανθρώπους αυτό που θέλουν και θα σου δώσουν τον κόσμο, αυτό συνήθιζε να του λέει ο πατέρας του... εφηύρε λοιπόν τον Προσωπικό Διακομιστή.

Εκ των υστέρων το μετάνιωσε βέβαια -οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι τους γίνεται- αλλά την πρώτη μέρα ήταν ήρωας. Καθόλου κίνηση στους δρόμους το πρωί, κανένας συνωστισμός στα μετρό και στα λεωφορεία. Η κατανάλωση βενζίνης έπεσε κατακόρυφα, το περιβάλλον διασώθηκε. Δεν υπήρχε πλέον η διαδρομή από το σημείο Α στο σημείο Β, η ζωή δεν ήταν πια ένα ταξίδι αλλά ένας προορισμός.

Τη δεύτερη μέρα κάθε εργαζόμενος στα μέσα μαζικής μεταφοράς ήταν περιττός, όπως και οι οδηγοί. Τα ταξί και οι δημόσιες συγκοινωνίες έμειναν χωρίς επιβάτες, οι αεροπορικές εταιρείες καθηλώθηκαν στις βάσεις τους και τα αεροδρόμια ερήμωσαν. Αποτέλεσμα: μαζική ανεργία.

Την τρίτη μέρα τα πράγματα χειροτέρεψαν. Οι δρόμοι άδειασαν -δεν υπήρχε λόγος να περπατά κανείς. Δεν υπήρχε ανάγκη για μίνι μάρκετ, σούπερ μάρκετ ή υπηρεσίες παράδοσης έτοιμων γευμάτων στα γραφεία, όλα έκλεισαν. Γιατί να πάει κάποιος να ψωνίσει τρόφιμα σε ένα σούπερ μάρκετ όταν θα μπορούσε σε χρόνο μηδέν να μεταφερθεί σε μια υπαίθρια αγορά τροφίμων στη Νότια Γαλλία; Τα ξενοδοχεία εγκαταλείφθηκαν από πελάτες -το υπνοδωμάτιο του καθενός, μέσω του Διακομιστή, βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής. Οι κτηματομεσιτικές επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο.

Όταν είσαι πολίτης του παγκόσμιου χωριού, αν δεν είσαι κάπου δεν είσαι πουθενά. Και το ενενήντα εννέα τοις εκατό του κόσμου αυτού ήταν παντού και πουθενά. Ο Προσωπικός Διακομιστής έμαθε τους ανθρώπους να μην μπορούν να περιμένουν.

Δεδομένης της πολυπλοκότητας του συστήματος, το όλο εγχείρημα κατέρρευσε γιατί δεν μπορούσε να στηριχθεί στον ανθρωπολογικό τύπο του homo travellus. Το σύστημα δάγκωσε για μία ακόμη φορά την ουρά του.

 

Βασιλική Δραγούνη