THE RED ARCHIVES

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟ

 

Βλέπω τον εαυτό μου μέσα σε ένα μακρύ φόρεμα

τσαλακωμένο απ' την πολύχρονη παραμονή του στο συρτάρι

τυλιγμένο σε χάρτινα λόγια και υπολείμματα

από τρύπια και φορεμένα συναισθήματα.

 

Είναι ένα ατελείωτο φόρεμα

που σέρνεται στο πάτωμα σαν φίδι τρομαγμένο.

Το στοιχειωμένο λάφυρο της μέρας

ταίριαζε κάποτε στο σώμα κάποιας άλλης.

     

"Το κόκκινο είναι το χρώμα της οδύνης"

ψιθύρισε στο αυτί μου ένας προφήτης.

"Μοιάζεις σαν παιδί μέσα σ' αυτό"

αναφώνησε ο ξαφνιασμένος καθρέφτης μου.

 

Τραυματισμένο απομεινάρι σε μεγάλο νούμερο

που συνεχώς πληγώνεται, ματώνει, μα επουλώνεται

και με έναν γκρίζο κίνδυνο στα μάτια το βλέπω να επιμένει

σαν κραταιό, φλεγόμενο θηρίο.

 

Βασιλική Δραγούνη