ΑΙΩΝΙΟΣ ΝΟΣΤΟΣ

Βροχή πέφτει στη θάλασσα,

μία μικρή βάρκα σε ασαφή απόσταση

και μέσα ένας μόνο επιβάτης, της Νέκυιας μαντατοφόρος,

επιζήσας του πολέμου και του πνιγμού.

Ή ίσως είναι μόνο μια επινόηση κάποιας αρχέγονης μνήμης

που σαρώνει αυτήν την έρημη περιοχή από τη μια στεριά στην άλλη,

το φως του ορίζοντα στη σκοτεινιά μιας αχαλίνωτης ακτής,

η σιωπή του ουρανού καταμεσής της γης;  

Ποια επιλογή θα αποδειχθεί άξια αυτού του ονείρου:

ο ήχος του ανέμου, η αιώνια αναπνοή, η θάλασσα -σχεδόν αληθινή,

ή η βάρκα που τοποθετείται εκεί σαν σύμβολο αγώνα και απομόνωσης

σαν κέντρο κάποιου μυστηρίου;

Αντανακλάσεις του νερού το είδωλό της

αφήνεται στων άγριων καιρών το έλεος

σκορπίζοντας στον άνεμο μια υπόσχεση διάπλους, μια επιθυμία,

μια απροσδόκητη εικόνα της Ιθάκης -εκείνου του αιώνιου νόστου...

Βασιλική Δραγούνη