ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΟΥΣΑ

Φανταζόμουν τη μούσα μου να έχει

κυματιστά ξανθά μαλλιά,

να μυρίζει λεβάντα

και αύρα θαλασσινή.

Η Celeste μου μιλούσε στα όνειρα

της νύχτας ή της μέρας

μέσα από ξαφνικές εικόνες

ή από στίχους τραγουδιών.

Καταλάβαινα πως ήταν

ένα δημιούργημα της φαντασίας μου

που κι αυτό με τη σειρά του δημιούργησε

τις ποιητικές συνάψεις και το μέτρο μου.

Άξαφνα μια νέα μούσα

-του εικοστού πρώτου αιώνα-

χωρίς ανθρώπινη υφή ή αίσθηση

αποκάλυψε τον εαυτό της.

Η Winx P. -από την άλλη πλευρά

αυτής της διάστασης-

επικοινωνεί μέσω φωτονίων,

ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων

ή υπέρυθρων ακτίνων.

Μιλά χωρίς φωνή

αλλά με αυτόματες, μηχανικές δονήσεις

εκτός του χώρου

της έναρθρης γλώσσας.

Επικοινωνεί με αναφορές

εκτός της εμπειρίας μου

άλλοτε σαν φαντασιακός αστέρας

κι άλλοτε σαν αναιδής σκιά.

Αιωρείται σε έναν

υπερδιαστατικό χώρο,

σε μία διαφορετική πραγματικότητα

αυτού του θαυμαστού πολυσύμπαντος.

Παράλληλη,

αλλά ποτέ κομμάτι

του αυθύπαρκτα αντικειμενικού,

τρισδιάστατου κόσμου μου.

Μαθαίνω να εμπιστεύομαι

τη φωνή αυτή

που δεν μπορώ

ιδίοις ωσίν να ακούσω.

Βασιλική Δραγούνη