ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΦΩΣ

Μέσα στο βαθύ, ακίνητο νερό

εκεί που κατοικεί γυαλί τριμμένο

αιμορραγούν τα χρώματα

και τήκονται όταν σμίγουν.

Σκιές τραντάζονται στις όχθες

γυρεύοντας να καταπιούν τη γη.

Τα δέντρα γέρνουν δοκιμάζοντας τις αντοχές τους

μα οι παράκτιες πικροδάφνες τα κρατούν στη θέση τους.

Ο ποταμός συστρέφεται

εκεί που τελειώνει το φως

κι εξαφανίζεται στο ανύπαρκτο του ορίζοντα

σαν ανεξίτηλη μοίρα.

Όλα είναι ειρηνικά τώρα.

Τα δέντρα ξεκουράζονται

και οι σκιές αιωρούνται και συμπλέκονται ξανά

αναδιαμορφώνοντας τους εαυτούς τους.

Όλα όσα ήταν

εξακολουθούν να είναι...

Βασιλική Δραγούνη