DECADENCE WEEK

ΠΕΔΙΟ ΜΑΧΗΣ

Για μια στιγμή συνήλθαν απ' την τρέλα για να αντικρύσουν το δωμάτιο με τις θρυμματισμένες ζωές τους: οι κραυγές ξεπετάγονταν πάνω από τα σπασμένα γυαλιά, η πισίνα της φρίκης στέγνωνε αργά σβήνοντας κάθε ίχνος υπαναχώρησης.

Περπατούν προσεκτικά ανάμεσα στις μνήμες χωρίς να μιλούν γι' αυτές, χωρίς να ξέρουν για πόσο καιρό θα μείνουν ακόμη εκεί, τι να καθαρίσουν ή να πετάξουν. Η αγάπη τους αποδείχθηκε εύθραυστη σαν τσόφλι.

Ράβουν τα κομμάτια του εαυτού τους με ατέρμονα νήματα και με βελόνες που βρέθηκαν ανάμεσα σε χαμένα κουμπιά και σε μαχαίρια. Για τα τσόφλια δεν υπάρχει καμιά ελπίδα, καλύτερα να τα προσπεράσουν.

Επιστρέφοντας στον κόσμο της λογικής κάθονται στο τραπέζι της κουζίνας, για να μιλήσουν πάνω από λεκέδες κρασιού και ψίχουλα από κράκερ.

Βασιλική Δραγούνη