ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ/3

ΧΕΛΙΔΟΝΙ

 

Ένα πρωί κοίταξα στον καθρέφτη

και δεν ήμουν πια εκεί.

Άγγιξα το πρόσωπό μου

σαν να μπορούσε αυτό να βοηθήσει.

Έγνεψα στον εαυτό μου

μα τίποτα δεν μου έγνεψε σε ανταπόκριση.

Η σκοτοδίνη υψώθηκε στα μάτια μου σαν εφιάλτης.

Γύρισα στην κρεβατοκάμαρα

και κάθισα στο ξέστρωτο κρεβάτι μου.

Το στρώμα ήταν επίπεδο

και το βαθούλωμά μου είχε φύγει.

 

Έσυρα τον εαυτό μου ως το σαλόνι.

Παρατήρησα πως τώρα έλειπα 

από κάθε φωτογραφία.

Ένα κάθισμα ήρθε από το πουθενά

και με συγκράτησε.

Περνούσαν τα λεπτά κι εγώ καθόμουν

-μου ήταν αδύνατον να κινηθώ.

Για μια στιγμή πίστεψα πως είδα 

την αντανάκλασή μου στο παράθυρο

μα ήταν ένα χελιδόνι

που έκανε κύκλους πάνω απ' το φράχτη.

 

Το κοίταξα και με κοίταξε.

Πίστεψα ότι με κοίταξε.

Θα ορκιζόμουν ότι με κοίταξε.

Κι έπειτα

πέταξε μακριά.

 

***

 

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

 

Κοίταξα κατάματα την θλίψη, σαν αγάπη,

της χάρισα τις δυσανάγνωστες υποσχέσεις μου

κι εκείνη με πήρε μαζί στη μοναξιά της,

όπου και έμεινα.

 

Έχτισε ένα δωμάτιο για μένα,

φτιαγμένο από παλιές πληγές και ματαιότητες

κι από παράθυρα που διαθλούν τα δάκρυα

σε αμυδρές ανατολές και ηλιοβασιλέματα.

 

Όμως μου αρνήθηκε μια πόρτα,

όταν με κλείδωσε μέσα σ’ αυτό

παρέα με τις μνήμες

-σαν να υπήρχαν μόνο αυτές και τίποτε άλλο.

 

Κάποιες νύχτες έβλεπα τα κύματα να έρχονται

και να καλύπτουν το δωμάτιο και να το διαβρώνουν

και να παίρνουν ό,τι θέλουν από αυτό, αφήνοντάς με

μόνο στο πλευρό του ανώφελου.

 

Και κάποιες άλλες νύχτες το κοιτούσα

να επιπλέει στον ουρανό, με αστέρια να το περιβάλλουν

και να αγκυροβολεί στη γη το χάραμα

και να βυθίζεται ολόφωτο μέσα στο χρόνο.

 

Μια μέρα η θλίψη με εγκατέλειψε.

Πήρε και τα παράθυρα μαζί της, δεν μου άφησε

παρά μόνο ένα μικρό σημείωμα στον τοίχο.

Είπε αντίο.

 

Βασιλική Δραγούνη

Από την Συλλεκτική Έκδοση "Το Κρυφό Σημειωματάριο των Ποιητών", τόμος 3

Σειρά: Ποιητικά Ξεφυλλίσματα, Εκδόσεις Πνοές Λόγου και Τέχνης, 2019