Ο ΞΕΝΟΣ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

Ο Ξένος κάθισε στο ίδιο μέρος που είχε καθίσει και την τελευταία φορά που μιλήσαμε πριν από χρόνια και ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που είχε φύγει.

"Περιμένω ακόμα το αψέντι που έχω παραγγείλει", είπε με ένα παρατεταμένο, επιτιμητικό χαμόγελο, απομακρύνοντας με το χέρι του μια φανταστική στάχτη πούρου από το μαρμάρινο τραπέζι.

Κάπου στο παρασκήνιο ακουγόταν μια αχνή αναταραχή ψιθύρων από αρχαία τραγωδία: "Μετά από χρόνια σε μια έρημο με άδειες μέρες / Μετά από χρόνια σε μια σκοτεινή ανυπαρξία / Ο χρόνος από μόνος του εγκαταλείφθηκε / Σε μια λευκή στροβιλιζόμενη ομίχλη".

"Το να περιμένεις κάτι...", ξεκίνησε να λέει ο Ξένος κεντρίζοντας την περιέργειά μου, "είναι το χειρότερο μέρος της αναμονής". Συμφώνησα μαζί του.

 

Βασιλική Δραγούνη