SHORT STORY WEEK

ΤΟ ΡΟΛΟΪ

 

"Ο θάνατός σου είναι μια μέρα πιο κονταααά…" Χτύπησε ενοχλημένος το κουμπί της σίγασης, σταματώντας το ξυπνητήρι. Το Ρολόι κοιμήθηκε για πέντε ακόμη λεπτά. Το ίδιο κι αυτός.

"Καλύτερα να μην το έκανες αυτό", αναφώνησε το βουβό Ρολόι, όταν ξύπνησε.

"Σταμάτησε αυτόν τον πρωινό συναγερμό τότε", του απάντησε νευριασμένα.

"Θα μπορούσα να σταματήσω το χρόνο, αν μου το ζητούσες", είπε το Ρολόι.

"Και τι δε θα 'κανα αν ο χρόνος σταματούσε να κυλά..." ψιθύρισε. "Εντάξει, λοιπόν, Ρολόι. Σταμάτησε."

Το Ρολόι σταμάτησε στις 7 ακριβώς. Το άλλο στο χέρι του, επίσης. "Καταπληκτικό!", είπε και ξανάπεσε για ύπνο. Ξύπνησε χωρίς ξυπνητήρι και το Ρολόι έδειχνε ακόμα 7:00. Τεντώθηκε και βγήκε έξω ημίγυμνος, για να εξερευνήσει τον παγωμένο κόσμο του.

Τα αυτοκίνητα του κόρναραν και τα παιδιά στο δρόμο χαχάνιζαν βλέποντάς τον με τις παντόφλες και τη ριγέ πιτζάμα του.

Έτρεξε μέσα. "Ο χρόνος δεν έχει σταματήσει!"

"Έχει", του απάντησε  το Ρολόι, "είναι 7 το πρωί εδώ και τρεις ώρες τώρα".

"Μα όλοι εξακολουθούν να κινούνται…"

"Ποτέ δεν είπα ότι ο κόσμος θα σταματήσει, μόνο ο χρόνος".

"Τι στο καλό είναι όλα αυτά, με δουλεύεις τόση ώρα;" ξέσπασε και έριξε μια γροθιά στο Ρολόι, θρυμματίζοντας το τζάμι του.

"Ο χρόνος είναι πολύτιμος σαν τον χρυσό, γι' αυτό ξοδεύεται με προσοχή, δεν το 'μαθες ακόμη; Σου έδωσα όλο το χρόνο του κόσμου και εσύ κοιμήθηκες. Ζήσε λοιπόν, καταστροφέα ρολογιών, μόνο και μόνο για να ξυπνάς δυσανασχετώντας για δουλειά σε ένα διαρκές ξημέρωμα".

Το σταματημένο Ρολόι είχε δύο φορές δίκιο εκείνη την ημέρα.

 

Βασιλική Δραγούνη

Photo by Makis Tsismalidis: "A clock on Mostowa Street at the Brda River", Bydgoszcz, Poland