SHORT STORY WEEK

ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΟΝΕΙΡΑ

 

Ήταν έξυπνος ο πωλητής ονείρων κι αυτό ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατηρούσε κανείς σ' εκείνον. Όσοι άκουγαν τη φωνή του έπεφταν σε ένα γοητευτικό ξόρκι. Μερικές φορές αργότερα, δεν μπορούσαν καν να θυμηθούν για ποιο θέμα τους μιλούσε. Έμενε μόνο η άμπωτη και η ροή της φωνής του, σαν τα κύματα που σκάνε στην ακτογραμμή.

Πάντα είχε ακροατήρια ανυπόμονα να τον ακούσουν. Ειδικά όταν είχαν καιρό να τον δουν, καθώς έλειπε μακριά για λίγους μήνες ή και περισσότερο. Τα μέρη που τους περιέγραφε ήταν πάντα εξωτικά και συναρπαστικά για αυτούς που δεν τα είχαν ποτέ επισκεφτεί. Τους έκανε να λαχταρούν να κάνουν τέτοια μακρινά ταξίδια, ακόμα και να αμφιβάλλουν για το αν τα μέρη αυτά υπήρχαν, τόσο απομακρυσμένα τους φαίνονταν από την πραγματικότητά τους. Τους συγκέντρωνε στον απομονωμένο χώρο του μπαρ, γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι. Ο καθένας τραβούσε την καρέκλα του πιο κοντά, για να τον ακούει καλύτερα. Το δωρεάν ποτό δεν του έλειπε ποτέ, πάντα υπήρχε κάποιος που περίμενε για να του ξαναγεμίσει το ποτήρι.

Ώσπου μια μέρα δεν ξαναφάνηκε. Όλο αυτό διήρκεσε περίπου δύο χρόνια, από τη στιγμή που μπήκε για πρώτη φορά στο μπαρ και παρήγγειλε μια μπύρα. Ο τρόπος που τελείωσε απογοήτευσε το ακροατήριό του, γιατί τους έδινε όχι μόνο κάτι ενδιαφέρον να περιμένουν, αλλά και την ευκαιρία να ονειρεύονται κάτι συναρπαστικότερο από τη ζωή που ζούσαν.

Αργότερα αποδείχθηκε πως είχε συγκεντρώσει όλες τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τους εξωτικούς προορισμούς διαβάζοντας ταξιδιωτικά περιοδικά. Του τα έφερνε ο εκάστοτε συγκρατούμενός του για να περνάει την ώρα του, κάθε φορά που έκανε την "θητεία" του στην τοπική φυλακή.

 

Βασιλική Δραγούνη