ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ 2022

«Η άλλη»

 

Η επιστημονική φαντασία, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σύγχρονο είδος λογοτεχνίας, γράφεται συχνά με έναν κοινωνικό σκοπό ή έναν στόχο. Αυτός ο σκοπός είναι σπάνια να προβλέψουμε ρητά το μέλλον - η επιστημονική φαντασία άλλωστε μερικές φορές καθοδηγεί την τεχνολογική ανάπτυξη, αντί να την προβλέπει. Αντίθετα, η επιστημονική φαντασία έχει γραφτεί για να προειδοποιήσει ή για να εξυμνήσει την ανθρώπινη εφευρετικότητα ή για να εξερευνήσει τις προεκτάσεις ενός ριζικά διαφορετικού συστήματος.

Και ο κόσμος είναι ένα μεγάλο και ποικιλόμορφο μέρος - η ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει μόνο ένα πανταχού παρόν «μέλλον» για όλους είναι αστεία. Αλλά σίγουρα θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την επιστημονική φαντασία ως μέσο για να φανταστούμε τι είδους μέλλοντα είναι δυνατά, και ποια είναι επιθυμητά, και το καθένα να ενεργεί με τον δικό του τρόπο για να βοηθήσει να εισαγάγουμε το καλύτερο μέλλον στην πραγματικότητα.

Το διήγημά μου «Η άλλη», το οποίο κυκλοφόρησε και σε βιβλίο, κέρδισε το 1ο Βραβείο "Επιστημονικής Φαντασίας" LARRY NIVEN 2020 στην κατηγορία διήγημα και είναι αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες που καθημερνά δίνουν το δικό τους αγώνα. Η ιστορία του βιβλίου είναι βασισμένη σε γεγονότα της πραγματικής ζωής, με πολλές ανατροπές και γρήγορους ρυθμούς, μέσα από τους οποίους διαφαίνεται η εσωτερική αγωνία για τον άνθρωπο εναντίον των αμέτρητων δυνατοτήτων της τεχνολογικής προόδου, για τις ατέλειες που μας κάνουν ανθρώπους και για το τι είναι αυτό που πραγματικά έχει σημασία στη ζωή.

Πραγματεύεται την έννοια του «άλλου», ο οποίος εμφανίζεται ως μία κατασκευή του φαντασιακού που τοποθετείται στο στάδιο της αναγνώρισης του κόσμου και του εαυτού και στις διαδικασίες που αυτή συνεπάγεται, δηλαδή στη διάκριση «καλού» και «κακού», «επιτρεπτού» και «απαγορευμένου».  Η ηρωίδα της ιστορίας πάσχει από ανίατη ασθένεια και προσπαθεί να ξεπεράσει τη μεταφυσική της αγωνία εφευρίσκοντας εκ νέου την γνώριμή της πραγματικότητα μετουσιώνοντας στοιχεία από αυτήν, για να συνεχίσει να «ζει» και να επικοινωνεί με τον άντρα που αγαπά μέσω της τεχνολογίας, έως ότου αρχίσει να αισθάνεται ανταγωνιστικά απέναντι στον άλλο της εαυτό, τον οποίο η ίδια έχει εφεύρει.

Αν και μέσα από ένα δυστοπικό υπόβαθρο, η ίδια η ιστορία έχει την πρόθεση να καταδείξει το αίσθημα ελπίδας, επιβίωσης και ανασύνταξης μετά από μια καταστροφή. Δεν παύει, ωστόσο, να παραμένει και μια αφορμή για την μελέτη της θνητότητας της ανθρώπινης φύσης και τον προσδιορισμό του πεπερασμένου ανθρώπου που συνδιαλέγεται με έναν απέραντο κόσμο, ο οποίος πάντα θα τον ξεπερνά.

 

Βασιλική Δραγούνη