ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗΜΕΝΑ

Όταν θα υποχωρήσουμε από τον καταιγισμό του πυρός

θα κοιταζόμαστε στον αμοιβαίο καθρέφτη της δυσπιστίας

και θα επικρίνουμε σκληρά  τη μνήμη.

Ότι θα έχει περάσει ανάμεσά μας,

ένας ποταμός, διαπερατός και διάφανος

βαθύς από τις αλλαγές.

Τι παράξενη αλληγορία...

πάντα κάποιος θα πνιγόταν εδώ και εκεί

στις δυσκολίες, στη σύγχυση.

Το ποτάμι θα είναι πάντα πίσω μας

αλλά και μπροστά μας, θα κυλάει νωχελικά

με την υπνωτική του κίνηση.

Δεν θα υπάρχει ακινησία, δεν θα υπάρχει γυρισμός

-αν και θα το θέλαμε. Αδράχνοντας ξανά της ψυχής τα κρατημένα,
θα χανόμαστε στα ρεύματα.

Βασιλική Δραγούνη