ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΑΝΕΜΟ

Αναρριχάται στα βουνά με την σκληρότητα του γρανίτη,

με την αβρότητα της πάχνης.

Πλασμένη από φως και ύλη 

δωρίζει το σχήμα της στα αισθήματα

προκαλώντας την πανάρχαια μνήμη. 

Ο άνεμος που φυσά μέσα της οδηγεί το όραμά της

εκεί που αρχίζει ο ουρανός, εκεί που οι σκέψεις της αναζητούν το δρόμο

για τους μακρινούς ορίζοντες του ανέφικτου,

σαν τα κοπάδια των άγριων περιστεριών

που χάνονται στο ιλιγγιώδες σύθαμπο.

Τα τοπία της, ποικίλα και προκλητικά.

Εξερευνά τις ερήμους, των βράχων τα κράσπεδα,

τις κυματιστές αποχρώσεις της χλόης,

τους φιδωτούς δρόμους που χάνονται ανάμεσα στα δέντρα

πέρα από τους λόφους, ακουμπώντας στο φως του φεγγαριού.

Στις παραλίες των ωκεανών

τακτοποιεί τις έρημες όχθες μαζεύοντας κοχύλια,

ξεπλένοντας την άμμο και τη σκόνη

με δάχτυλα που αγγίζουν ουράνια τόξα, αύρα θαλασσινή,

αιολική ενέργεια απ' τα φτερά χιλιάδων γλάρων.

Και όταν τα τοπία σκοτεινιάζουν,

κλείνει σε σχήματα θαμπά με ευλάβεια παγανιστική τις νοσταλγίες

και υψώνει τη θλίψη της κατάρτι στους απόηχους της απουσίας

ρίχνοντας ακέριο το χαμόγελό της

πάνω στα κοιμισμένα νερά.

Βασιλική Δραγούνη