ΑΣΦΑΛΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Υπάρχει ένα παράθυρο

που βλέπει στον ανεμοστρόβιλο.

Αλλά αν δεις μέσα απ' αυτό

θα διακρίνεις μόνο μια πορεία ανθρώπων

-μια ατελείωτη πομπή

στα στενά μονοπάτια

που τέμνουν την άβυσσο-

να τους παίρνει το ποτάμι

του απρόσμενου καιρού

και να τους καταπίνει το νερό

λευκό σαν χιόνι και πράσινο

σαν τα βράχια κάτω από τα ρεύματα.

Επιλέγεις να περιφρουρείς τον εαυτό σου

από αυτό το όραμα. Δεν ωφελεί.

Να κρατάς χωρίς καχυποψία

το χέρι εκείνων που θα σε οδηγήσουν

με βήματα μικρά, προσεγμένα και ασφαλή

σε ένα κοινό όνειρο

ή μια πρωτόγονη έκσταση

-τι σημασία έχει;

Ο καθένας βιώνει κατά το δοκούν

τις εφήμερες αποδράσεις,

τα μυστήρια και τα θαύματα

και συνεχίζει το περπάτημα.

Βασιλική Δραγούνη