ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΣ

Οι σκονισμένες ράγες του παλιού σιδηρόδρομου

αιχμαλωτίζουν τα δαιδαλώδη ίχνη μου,

σπουργίτια και κορυδαλλοί

κάνουν δεύτερη φωνή στα φάλτσα σφυρίγματα μου,

σύννεφα φωτίζονται από ηλιακές αχτίδες

χρωματίζοντας τον ουρανό πάνω από το κεφάλι μου

και ο Άνθρωπος στο φεγγάρι

χαμογελά καθώς γέρνω κάτω από μια ιτιά για τη νύχτα.

Είμαι ένας περιπλανώμενος οδοιπόρος, ένας ταξιδιώτης.

Οι κατεργασμένες σιδηροδρομικές γραμμές

που περνώ για να βγω στα χωράφια,

τα δάση, τα βουνά και οι κοιλάδες,

οι πρωτεύουσες, τα προάστια και οι μικρές πόλεις…

σπίτια όλων αυτών που επιλέγουν εκεί να κατοικήσουν.

Αλλά εμένα το σπίτι μου είναι στην ανοιχτή ύπαιθρο,

στα χωράφια των αγριολούλουδων και των θάμνων,

στα δασύλλια, κάτω απ' τις δρύες και τις λεύκες για καταφύγιο

και με μια πέτρα για μαξιλάρι μου

οπουδήποτε θελήσω να ξεκουραστώ.

Είμαι ένας περιπλανώμενος οδοιπόρος, ένας ταξιδιώτης.

Ένας τυχοδιώκτης.

Βασιλική Δραγούνη