ΚΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΕΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ

Αν ήμουν η Cat Woman

θα ακροπατούσα στην κορυφή της στέγης

ανάμεσα στα συντρίμμια των γυάλινων κόσμων

της ζωής των ταχυτήτων.

Μα έμαθα ότι δεν προσγειώνεται κανείς

πάντα στα πόδια του όταν πέσει

από μια ταράτσα.

Αν είχα φτερά θα πετούσα

σαν την Wonder Woman

αποφεύγοντας τις σφαίρες θανάτου

ενός ελεύθερου σκοπευτή.

Μα τα βιονικά μου μέλη ήταν ψεύτικα

και πάντα έτοιμα να αποκαλύψουν

την αληθινή ταυτότητά μου.

Αν ήμουν η Lara Croft, αυτοεξόριστη

σε ακατοίκητες περιοχές της ιστορίας

θα ένιωθα, πιθανόν, οικεία σε μια χώρα

όπου για οποιονδήποτε άλλον θα 'μοιαζε ξένη.

Μα θα λογάριαζα τις προμήθειές μου

σε μικρότερες δόσεις για μακρύτερο χρόνο

καταλήγοντας με πολύ λιγότερα από τα αναγκαία.

Τα σύνορα ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό

εξακολουθούν να προβάλλονται

μέσα από απτές ρεαλιστικές λεπτομέρειες

παραμένοντας σύγχρονα

ανεξαρτήτως χρόνου

για αυτόν που αντιλαμβάνεται τη χρονική ροή

με τον δικό του τρόπο

και συνεχίζει να κατασκευάζει την ταμπέλα

για το επόμενο κουστούμι του

σχεδιάζοντας τη μεγάλη είσοδο.

Βασιλική Δραγούνη