ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ

Κι ύστερα υπήρχε και το θέμα

των ανύποπτων εκείνων αποσιωπητικών

που παρέμειναν -όταν τα πράγματα όλα

είχαν εγκαταλείψει πια το σχήμα τους-

ξεχασμένα στην επιστολή σου

μαζί με ένα τετράφυλλο τριφύλλι

που καταλάγιασε σαν νούφαρο στο σκότος του νερού

όπου καταποντίστηκαν οι λέξεις.

Και μέσα στον πυρετό της ύπαρξής μου

ξεπερνώ τον εαυτό μου πάλι

και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρατήσω τα προσχήματα

από τότε που η πόλη άρχισε να βυθίζεται

στον θόρυβο των παρελάσεων,

στον φευγαλέο ύπνο των ονειροπόλων του πεζοδρομίου,

σε σταυροδρόμια και υπόγειες διαβάσεις

όπου μπορώ να βρω τον εαυτό μου για μια άλλη φορά χαμένο

να φτεροκοπά γύρω από τις φαντασμαγορίες του τίποτα

και τις σιωπές μιας πολύβουης ερημιάς

που δεν θα πνίγονταν στον βρόχο του υπαρκτού

αν είχα έγκαιρα νοιαστεί να αποκρυπτογραφήσω.

Αλλά μια ξεχασμένη πλευρά της παράστασης αυτής μαρτυρά

πως τελικά υπήρχαν πολλά περισσότερα

από αυτά που είχα μπορέσει να διακρίνω.

Βασιλική Δραγούνη