ΤΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΝΕΡΟ

 

Ο άνεμος είναι ο ήχος

του παρελθόντος που υποχωρεί,

το άχρωμο φως που εκτοξεύεται

στις εσχατιές της γης

για να συγκρουστεί με έναν γοτθικό ουράνιο θόλο.

 

Πρώτα η σιωπή, μετά ο βρυχηθμός -

όλα τεμαχισμένα σε ένα φορτίο από σύννεφα

κόβει στα δυο τον κόσμο που ήταν κάποτε

σκορπίζοντας τον ουρανό στη θάλασσα,

τη θάλασσα στους δρόμους.

 

Έξω - το ατελείωτο νερό

αντικατοπτρίζει αυτό που έχει χαθεί,

αυτό που μένει.

Κι ύστερα ανιχνεύεις τη δονούμενη σιωπή

κοιτάς ψηλά και βλέπεις -

παντού στον κόσμο

βρέχει λουλούδια.

 

Βασιλική Δραγούνη