ΕΦΙΑΛΤΕΣ

Χτυπούν τα παράθυρά μας ξετυλίγοντας

ό,τι έχει απομείνει από τη μέρα και αφήνοντάς το

να απλωθεί και να σκεπάσει

εικόνες, κατορθώματα, ελπίδες, προδοσίες

και άδειες αγκαλιές,

μεταμορφώνοντας τα ζωντανά όνειρα

σε άχρωμα πέπλα του ύπνου,

θολώνοντας την ασάλευτη αιωνιότητα,

διασχίζοντας το άπειρο με μεγάλους διασκελισμούς

και αφήνοντας διαμπερή αποτυπώματα  

που δεν μπορούν ποτέ να βρουν το δρόμο τους

στο πρωί.

Ρέουν δίχως τέλος

σπάζοντας όλους τους καθρέφτες της λογικής.

Πώς γίνεται να αψηφήσουμε τον ερχομό τους;

Θα έρθουν σαν παγίδες του χρόνου, ντυμένοι

με ψήγματα καταστροφής τις σκοτεινές τις ώρες

που ο θάνατος αναγνωρίζει για δικές του

χωρίς να ενδιαφερθούν ποτέ για μια συγκεκριμένη ιστορία

μα για μορφές και σχήματα και χρώματα και λάμψεις

άγνωστα στη μνήμη.

Έρχονται και φεύγουν στη ρωγμή του χρόνου

κλέβοντας ό,τι θα μπορούσε να είναι αποκάλυψη,

μεταλλάσσοντας όλα τα χαζά του βίου μας σε αρχαία ελεγεία

γεμάτη σύγχυση και αντικείμενα, ρολόγια, σιντριβάνια

και γκρεμισμένα αγάλματα, τραγούδια ξεχασμένα,

φόνους ανεξιχνίαστους, μυαλά παροπλισμένα

και σκιές, που ανεξαιρέτως όλες χάνονται στη σκόνη.

Όλες, εκτός απ' τις δικές τους.

Βασιλική Δραγούνη