ΣΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Ούτε υπέρβαση του αισθητού ούτε ενθύμηση του μάταιου

ο εφιάλτης που σε ξύπνησε σήμερα το πρωί.

Μία άνωθεν εξαγγελία έγινε από τα μεγάφωνα

ότι την τάδε μέρα -πολύ σύντομα- ο κόσμος θα τελειώσει

και ότι σου ανατέθηκε η αποστολή να πατήσεις

το κουμπί εξόντωσης.

Η ημερομηνία βρισκόταν ήδη στο ημερολόγιό σου

-εδώ και μέρες, μήνες ή χρόνια. Στα δελτία των ειδήσεων, θυμάσαι,

ότι σε καθημερινή βάση άκουγες πως άνθρωποι

πωλούν τα υπάρχοντά τους, ξεφορτώνονται τα περιττά,

γυρεύουν εξιλέωση, σαν έτοιμοι από καιρό να ανυψωθούν

στον επόμενο κόσμο.

Κι έπειτα, όλο το σχέδιο αναβάλλεται.

Σύμφωνα με το όνειρο, στο οποίο είσαι ήδη εγκλωβισμένος,

όλα ήταν αρχικά προδιαγεγραμμένα και μεθοδευμένα

για την Παρασκευή. Αλλά -μισοκοιμισμένος ακόμα-

διχάζεσαι ανάμεσα στο καθήκον και μια άγρια επιθυμία

για τη ζωή, έτσι όπως τη γνωρίζεις

από την πλευρά του παρατηρητή ή του εισβολέα:

τους φίλους-συνοδοιπόρους στα κοινά παραληρήματα,

τις σκονισμένες σκέψεις, τους καφέδες, τα τσιγάρα,

τους μικρούς τιτανικούς,

τη βολική προσκόλληση σε ματαιότητες,

σε μύθους, τραύματα και τέτοια πράγματα.

Αυτή τη ζωή, στα περιθώρια του ημερολογίου.

Βασιλική Δραγούνη