ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ

Το νόημα ήταν διαμελισμένο. Έτσι το βρήκα.

Πέρα από τα ψεγάδια της οποιασδήποτε

δυνητικής τελειότητας.

Ήταν πολύ περίπλοκο -έτσι κι αλλιώς 
για να κρατηθεί στο μυαλό,

πολύ προβλέψιμο, χωρίς κάτι να συμβαίνει

που να μην το αποκάλυπταν οι λέξεις,

οι ανεξέλεγκτες δομές ή ένα αβέβαιο ταξίδι

από το οποίο κανείς δεν θα μπορούσε να επιστρέψει

δίχως να προσκολληθεί ξανά στη ματαιότητα.

Λαβύρινθοι, περάσματα, αντιφάσεις,

φόρμες ανούσιες, ακατάληπτα προτάγματα

κάποτε εξαιρέσεις, τώρα μια κάποια πιθανότητα

σε κάθε αναμενόμενη διαστρέβλωση του νοήματος.

Τώρα δεν έχει σημασία η κατεύθυνση

όταν το νόημα αλλοιώνεται ή διακυβεύεται

ή όταν βρίσκεται πάντα εκεί μπροστά

χρησιμοποιώντας το σημαίνον σαν ένα είδος τεχνάσματος

για να μας κλέψει κάθε ίχνος φαντασίας

δίνοντας και πάλι στο προβλέψιμο

μια κάποια πιθανότητα.

Βασιλική Δραγούνη