ΑΕΝΑΗ ΤΑΛΑΝΤΕΥΣΗ

Στο τέλειο κέντρο ενός στατικού μπλε κενού αναστέλλω

την αγωνία του χρόνου, παλινδρομώντας ανάμεσα

σε ίσα προσδιορισμένες αποστάσεις. Πάνω από μένα, ένας θόλος

ιώδους σκιάς και καμπύλων παραθύρων χωρίς θέα

και μια αμυδρή απόδραση με ανεμόσκαλες που ανυψώνονται

στης νύχτας τ' αετώματα με αόρατο πτερυγισμό φτερών. Κάτω από μένα,

ένα σβησμένο χειροκρότημα ενώ κρατώ με κινήσεις ακριβείας

τη στάση εκείνη που μονάχα οι χορευτές γνωρίζουν,

μεταξύ άλματος και επιστροφής στη χαοτική βαρύτητα.

Είμαι μια οριζόντια γραμμή ακινησίας, που συνδέεται με την κορυφή

με σχοινί οροφής και δακτυλίους, εξαρτημένη απ' την ισορροπία

και την ικανότητα  των δικών μου επιδόσεων,

κάθε φορά που ταλαντεύομαι στις διακεκομμένες γραμμές του χρόνου

ακροβατώντας χωρίς δίχτυ στο κενό.

Βασιλική Δραγούνη