ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Παρατήρησα αποτυπώματα χαραγμένα στη λάσπη

και μια υγρασία στα χόρτα ανεπαίσθητη

σαν δάκρυα, που θα μπορούσε

να τα είχε περάσει ο άνεμος

μέσα απ' τη μύτη μιας βελόνας.

Κάπως έτσι θα πρέπει να έφτιαξα

ένα όνειρο από όλο αυτό, γιατί στον ύπνο μου,

κατά τη διάρκεια ενός εφιάλτη,

με πλησίασε ένας άγνωστος για να ρωτήσει

αν τα είχα δει, αν ήξερα πού πήγαν.

Προσπάθησα να ανακαλέσω

απολεσμένους δρόμους,

στροφές και διασταυρώσεις

μέσα από την ομίχλη ενός κρυφού τοπίου,

μισοφωτισμένου κι αινιγματικού.

"Ποια;" τον ρώτησα.

"Εκείνα τα σαλιγκάρια που εμφανίζονται

μετά από τη βροχή των παραισθήσεων.

Ή τα ξέχασες ήδη;"

"Μην περιορίζεις τον εαυτό σου

σε αυθυποβολές και εξαντλημένα χαμόγελα.

Πάρε εξιτήριο από εναλλασσόμενες ψυχεδέλειες.

Τίναξε από πάνω σου τις λάσπες

της Νέας Εποχής."

"Δεν μπορώ", απάντησα.

"Είμαι αφοσιωμένος σε απλά πράγματα:

στα "θέλω" και στα "πρέπει" μου,

στις προσδοκίες και στις ματαιώσεις μου,

στις άβολες δικαιολογίες και στις βολικές μου σκέψεις."

"Λες ψέματα!", είπε.

Και εξαφανίστηκε.

Βασιλική Δραγούνη