ΕΞΩ ΑΠ' ΤΟ ΚΑΔΡΟ

Υπάρχει ένας φράχτης γύρω από τον χρόνο.

Κρατάει όλα τα σημαίνοντα της παροδικότητας

στο άνισο ύψος του ουρανού.

Ας εστιάσουμε στην ανυπολόγιστη απόσταση

που κρύβεται μέσα σ’ αυτά που φαίνονται ως εγγύτητα.

Άραγε κάποιες αποστάσεις πλησιάζουν το άπειρο

ή μήπως στην πραγματικότητα αποτελούν καθορισμένους τόπους

σφραγισμένους μακριά από εκείνα τα μάτια που δεν εστιάζουν πουθενά;

Μνήμη και φαντασία αποδημούν από άλλα μέρη με απεριόριστο ορίζοντα

και πέφτουν σε περιδίνηση μέσα στον χώρο του κάδρου

καθώς γυρεύουν απαντήσεις στις πιο χαοτικές τους σκέψεις

μέσα από ένα είδος ταξιδιού που βιώνεται ως βάθος μάλλον,

παρά ως απόσταση.

Ο χρόνος θα θέσει τα όρια των αποστάσεων μεταξύ των δύο κόσμων:

Του κόσμου έξω από την οπτική γωνία του πίνακα,

όπου τα λευκά σύννεφα διακρίνονται από μια απόσταση

που δίνει χώρο και χρόνο για την παρατήρηση 

κυλώντας αργά πάνω από τον επεκτατικό τοίχο των βουνών

-εκεί που η ματιά ακουμπά σε ένα μέρος που μπορεί να ξαποστάσει.

Και του κόσμου που προστατεύεται εδώ

-ή τουλάχιστον έτσι δείχνει,

όπου τα βουνά δεν κινούνται ποτέ, τα δέντρα δεν μεγαλώνουν

και ο μακρύς σκοτεινός δρόμος που στενεύει μεταξύ του εδώ και του εκεί

οδηγεί σε μετατόπιση της προοπτικής

και μεταβάλλεται σε αγεφύρωτο χάσμα.

Βασιλική Δραγούνη