ΚΑΣΤΡΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

Κάστρα του ανέμου

ακατοίκητα κι ερειπωμένα,

χαμένα ανάμεσα

στα φυσικά και υπερφυσικά

μυστήρια του κόσμου

και στις πινακίδες

που παρερμήνευσα.

Θέλω να δω τη δύση

να διαχέεται

στις επιφάνειες

των κλειστών τοπίων

αιχμαλωτίζοντας το φως 

των ατελείωτων διαφανειών

-θαμπών από τη σκόνη των αιώνων.

Η λίμνη καταπόντισε

τα είδωλά τους

μα τα ισχνά φώτα

από τα σκουριασμένα παράθυρα

των υπερώων τους

φωτίζουν αμυδρά

τους χωμάτινους δρόμους

των πλαγιών της μνήμης.

Σύμβολα αναδυόμενα

καιρών λησμονημένων

τα παλιά κάστρα του ανέμου

εμφανίζονται και χάνονται

σαν παρουσία ή σαν ανάμνηση

δοξασιών και μύθων 

που ξεπροβάλλουν, αδιάλυτα πλεγμένοι,

μέσα από υπερβατικές διαδρομές.

Ίσως σε αυτό τον δρόμο

ή στον επόμενο...

Ξέρω πως βρίσκονται

κάπου εδώ κοντά.

Βασιλική Δραγούνη