ΝΟΣΤΑΛΓΟΣ ΤΟΥ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟΥ

Σήμερα οδηγώ σταδιακά τα βήματα μου

μέσα από παλιές, εικονογραφημένες ιστορίες.

Απόηχοι των σκόρων του παρελθόντος

συνοδεύουν το μοναχικό ταξίδι μου.

Το κάθε βήμα που με φέρνει στην επόμενη σελίδα,

είναι το δικό μου.

Δεν συνηθίζω να βαδίζω

σε παπούτσια δανεικά.

Κάνω σκόπιμες στάσεις

ανάμεσα σε εικόνες,

σύμβολα, εικασίες

και μαρμαρωμένες επιθυμίες,

αγνοώντας τους αντίλαλους

από τα βάθη του χρόνου

ενώ πορεύομαι στο μέλλον μου

με ανυποψίαστη ασφάλεια.

Είμαι μήπως κι εγώ

νοσταλγός του ανέκφραστου;

Όχι, αυτή η περιγραφή δεν μου ταιριάζει.

Το παρελθόν δεν το ‘χω και δεν μ’ έχει.

Κοιτάζω τις παλιές σελίδες και γελάω

με τις μόδες περασμένων εποχών.

Ήταν στ’ αλήθεια εκείνες οι εικόνες

τόσο σημαντικές για μένα τότε;

Τώρα, ποιος μπορεί να ξέρει.

Βασιλική Δραγούνη