ΦΕΥΓΑΛΕΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Ένα μακρύ τρένο προσπερνά, αυτή την ομιχλώδη μέρα,

τις φορτωμένες λάσπη και βροχή έρημες ράγες

-που ο ήλιος του χειμώνα είναι πολύ ψηλά

για να ζεστάνει ούτως ή άλλως-

μέσα σε μια θρηνητική ηχώ που επαναλαμβάνει

σαν αργός υπαινιγμός, την καταδίκη κάποιου.

Έρχεται από παντού ταυτόχρονα,

ανακατεύεται με την ομίχλη και στοιχειώνει τις γραμμές

που πάνω τους περνούν οι παγωμένες ώρες.

Ίσως οι πορείες διασταυρωθούν κάποια στιγμή,

όπου θα πρέπει να περιμένουμε στο κρύο μας αμάξι

-με ένα ποτήρι καφέ από δίπλα

και με το ραδιόφωνο σε κάποια άσχημα νέα ή και κλειστό  

αν κρίνουμε την ησυχία προτιμότερη-

για να παρακολουθήσουμε το φευγαλέο μέρος της διαδρομής,

με κάποιες σκέψεις από τα παλιά να φωσφορίζουν,

χαλαρώνοντας και θέτοντας την προοπτική

σε ευθυγράμμιση με το χρόνο.

Βασιλική Δραγούνη