ΘΥΜΑΣΑΙ;

"Θυμάσαι", ρωτώ, "τους γλάρους

να πετούν σε έναν αυτοσχέδιο καμβά

γεμάτο από παλλόμενες σκιές, μέσα στο φως του ήλιου;

Θυμάσαι πόσο τυχεροί νιώθαμε τότε;"

"Πότε", ρωτάς, "πότε ήταν αυτό;"

"Μόλις πριν λίγα χρόνια, όταν περπατούσαμε

μες στη χρυσόσκονη του δειλινού, δίπλα στο κύμα,

βρέχοντας τα πόδια μας στον οικείο αφρό."

Μα τώρα η ανάμνηση αυτή έχει πετάξει

σαν ένα φιλμ που πήρε φως

και καταστράφηκε, σαν ένα γεγονός

που μπορεί ποτέ να μην συνέβη.

Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, υποθέτω.

Βασιλική Δραγούνη