ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΘΑΥΜΑΤΑ

Περπατώντας ανυποψίαστα σε ανήσυχες διαδρομές

κρατώντας στο χέρι τον χάρτη του χρόνου

σε μια πορεία ατέρμονη στους δρόμους της απώλειας,

μη ζητήσεις κατευθύνσεις εκεί.

Όλοι οι φόβοι τελειώνουν κάποτε

όταν τα πάντα γίνουν σιωπηλά και ήσυχα.

Θα κληθείς να επιλέξεις ανάμεσα σε πόρτες,

πόρτες κλειστές, πόρτες ξεκλείδωτες,

πόρτες που καίνε και δεν ανοίγουν

κι άλλες που ανοίγουν από μόνες τους σε άγνωστο σκοτάδι.

Παλινδρομώντας ατελείωτα σε εμμονές αμετανόητες

στα θέματα της απουσίας, της απόρριψης

στα ωροσκόπια, τις αλληγορίες και τα σύμβολα

οτιδήποτε θα μοιάζει υπαινικτικό και πολυσήμαντο.

Πώς καθορίζεται το μέτρο των γεγονότων;

Από την τοπογραφία των συναντήσεων

ή την χρονολογία των εντυπώσεων;

Μην απαντάς αν δε γνωρίζεις.

Περπάτησε κάτω απ’ τη βροχή

είναι ένας τρόπος κι αυτός να μένεις υγιής.

Αφουγκράσου τους ψιθυριστούς της ήχους

καθώς κατρακυλά μονότονα σε ρυάκια λασπωμένα

και γίνονται όλα σύννεφα, φύλλα κι άνεμος.

Σύντομα θα ξανάρθει καλοκαίρι

μα πρέπει πρώτα να βιώσεις
την τραγωδία του φετινού χειμώνα.

Τίποτα δεν συγχωρείται ποτέ,

μην περιμένεις θαύματα.

Βασιλική Δραγούνη