ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

Στην ερημιά του ανέμου

δεν προβάλλουν σκόρπια παράθυρα

μόνο τετράγωνα και κύκλοι

και αμφιταλαντευόμενες ατέλειες

της όρασης.

Οι κινήσεις κάνουν

ασαφείς κατοπτρισμούς

και τα μάτια

προσπαθούν να διακρίνουν

τις εικόνες.

Κάτω από το φως

το σκοτάδι κινείται

σαν ένα πουλί παγιδευμένο

που χτυπά με το ράμφος του

το κέλυφος της φυγής.

Αδρανείς αναμονές

και θεσμοθετημένες ματαιότητες

γλιστράνε μέσα απ' τη βροχή

αλλάζοντας

το αμετάβλητο μοτίβο

του ανέμου.

Μονάχα η συνήθεια

αποκαλύπτει τη φθορά,

τα μάτια δε νοιάζονται

-έπαθαν ανοσία

βλέποντας καθημερινά

τη μονοτονία της ύπαρξης.

Στην ερημιά του ανέμου

ξεχασμένα ονόματα, μορφές και σχήματα

ζωντανεύουν αναδρομικά

με ένα κλικ του νου

κι ύστερα εξαφανίζονται

μες στα δικά τους μνήματα.

Βασιλική Δραγούνη