ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΝΕΟΝ

Φόρεσα το μαλακό φως της βραδιάς για λίγο. Ντύθηκα με νέον.

Άφησα το χέρι μου να ξεκουραστεί πάνω σε ένα ήσυχο τραπέζι.

Κοιτάχτηκα σ’ έναν καθρέφτη που δεν υπήρχε, σπάζοντας τη δική μου παράδοση.

Έψαξα το τώρα και το πριν στο βαρύ φορτίο του χρόνου

-η ώρα της συγχώρεσης είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί, μα τα ρολόγια

δεν ήθελαν να χάσουν ούτε μια στιγμή από την αιωνιότητα του θνητού τους είναι.

Έβγαλα τις έγνοιες απ' τη σκέψη μου, αφήνοντάς τες να χαθούν

μέσα στη θαμπάδα της νυχτωμένης ώρας -εκεί που ανήκαν

προτού υποκύψουν στο πεπρωμένο των αναμνήσεων.

Κι έτσι απλά αποχώρησα, με μια ανεξιχνίαστη μουσική να ανακαλεί

μνήμες από νέον και απόηχους από κάτι που ήθελα να πω.

Μέσα σε ένα σκηνικό που άρχιζε να τρεμοσβήνει, έτσι απλά αποχώρησα.

Βασιλική Δραγούνη