ΑΣΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ

  

Ας θυμηθούμε τώρα

την πόλη που πεθαίνει

ανάμεσα στους δρόμους, τα μετρό,

τις προσόψεις των κτιρίων

και τις θαμπές σκιές στις βιτρίνες.

Οι χαμένες ανθρωπιστικές επιστήμες

προσπαθούν ακόμα να επιβιώσουν

από τις ασφυξίες τους.

Ας ανατρέψουμε τη δημιουργία τοίχων

και την παράνοια των κλειστών θυρών.

Η μουσική αντηχεί ακόμα τις νύχτες στα οδοφράγματα,

εκεί που η σιωπή βρυχάται

και τα πρόσωπα αντικρίζουν ακόμα

το ένα το άλλο

ενώ οι σειρήνες ουρλιάζουν

σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

Οι κούκλες σπάνε τις βιτρίνες των καταστημάτων

μετά από χρήση νοθευμένης ουτοπίας

και τα αυτοκίνητα συγκρούονται

σε διασταυρώσεις χωρίς φανάρια

ενώ οι φάροι των περιπολικών στρέφουν παντού

τα γαλάζια τους φώτα.

Ας αναζητήσουμε τώρα

τους προσκολλημένους σε καρέκλες φαντασιακής ανωτερότητας

ανικανοποίητους και ανούσιους καιροσκόπους

καθώς και τους φτωχούς τω πνεύματι συνοδοιπόρους

στο κοινό μας παραλήρημα

για να τους ζητήσουμε να μας επιστρέψουν

την ύστατη αισιοδοξία μας

και να τους δώσουμε τον φόβο μας

ως αντάλλαγμα.

Βασιλική Δραγούνη