ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ

Είναι ο κουφός άνδρας στο Σπίτι της Καμπάνας,

αυτός που δεν μπορεί πλέον να ακούσει

τους παλιούς ασίγαστους τόνους, μα είναι καταδικασμένος

να την αισθάνεται να αντηχεί πένθιμα

σε κάθε νεύρο του σώματός του.

Είναι εκεί ως μάρτυρας, για να δίνει προειδοποιήσεις,

παρακολουθώντας αιφνίδιες ριπές αποδιαµορφωµένων ραδιοκυμάτων

να εκπέμπονται κατά τη ραδιενεργό αποσύνθεση ασταθών πυρήνων

κι ύστερα να επανέρχονται θριαμβευτικά

στον δικό του κόσμο.

Πολλές φορές με τη σιωπή μιλά, μιας και νιώθει την ανάγκη

να πει πολλά και ακόμα περισσότερα να γράψει,

σαν επωδό στο αιώνιο παράπονο, ξεχασμένο στο βάθος του χρόνου,

που ψάχνει καταφύγιο εκεί που πάντα θα υπάρχει

χώρος για νέα ναυάγια.

Δεν είναι πλέον εκείνος που κραυγάζει για σιωπή,

προήχθη σε κομπάρσο της σιωπής στον θίασο του σκόρπιου θεάτρου

-η εξάρτηση από την καμπάνα το αποδεικνύει ξανά και ξανά.

Της δίνει τη φωνή του, ηχηρή υπόκρουση σε ομαδική απαγγελία 

για τη δημιουργία ατμόσφαιρας

όταν τιμά τις παλιές του συμβάσεις καταδίκης

κάποιες ορισμένες ώρες,

ορισμένων μοιραίων κοινοποιήσεων.

Βασιλική Δραγούνη