ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Πού είναι εκείνη η γκαλερί στον κεντρικό δρόμο

με τους θαλάμους, τους ζωγραφισμένους τοίχους

και το στέκι του πάνω ορόφου για τους καλλιτέχνες

και τους ποιητές που κάποτε σύχναζαν εκεί

και τώρα χάθηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη;

Πού είναι εκείνη η γκαλερί

που άφηνε τους ποιητές να εισέλθουν δωρεάν

προς χάριν της φανταχτερά περιπλεγμένης λογικής

και των ελεύθερων πτώσεων των καλλιτεχνών

που συνηθίζουν να χάνονται χωρίς να αφήνουν ίχνη;

Πού είναι εκείνη η γκαλερί και το πατάρι

με το ψηφιδωτό μωσαϊκό -η κάθε ψηφίδα στη θέση της;

Κάποτε οι μπάντες πορεύονταν από κάτω

και οι σάλπιγγες παιάνιζαν για τους καλλιτέχνες

που τώρα χάθηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη.

Οι εορτασμοί που σηματοδότησαν 

ποικιλοτρόπως το παρελθόν

σίγασαν μετά τη διακοπή της γκαλερί

και ό,τι αντήχησε απ' τα ποιήματα βυθίστηκε

στις σιωπηλές ανακλήσεις της ιστορίας.

Τι μένει; η μνήμη των γυμνών τελάρων

που κείτονται εκτεθειμένα σαν νεκρά σκαριά στη θάλασσα

και οι αίθουσες με τις αράχνες

στο στέκι των καλλιτεχνών

που χάθηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη.

Βασιλική Δραγούνη