ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ

Πυροτεχνήματα στο τέλος του επόμενου

αργοπορημένου χρόνου

πέφτουν στον γιορτινό

κατακερματισμένο κόσμο μας.

Τα παρακολουθούμε από την τηλεόραση να εκρήγνυνται

ζαλισμένοι, μουδιασμένοι καθώς

μυστικοί κώδικες και φαρμακευτικές παρενέργειες

συνυφαίνονται με παραισθήσεις,

αυθεντικές απόψεις, αντιφάσεις,

εξαιρέσεις.

Είμαστε άτονοι, γκρι

όταν ξυπνάμε τρέμοντας απ' τον κρύο, ξηρό άνεμο

που φτερουγίζει στο δωμάτιο

από έναν άλλον κόσμο.

Σπαταλήσαμε ασύνετα το Φως

και πάλι αυτόν τον χρόνο

με τα ξενόφερτα δώρα παρελθόντων εποχών

και το ξημέρωμα, αργό και αμυδρό,

εύκολα χάνεται.

Πυροτεχνήματα αδιάσπαστα

ηχούν σαν εύθραυστες καμπάνες

στον θαμπό και πολυσύνθετο ουρανό μας

θρυμματίζοντας σε αμέτρητα κοφτερά θρύψαλα

την αποχαυνωμένη φαντασία μας.

Ας περπατήσουμε κατά μήκος της κορυφογραμμής

μέχρι ο κόσμος να ξαναγίνει αλώβητος

σαν το άπειρο των παιδικών μας χρόνων.

Ας αναρωτηθούμε αν ακούμε τον άνεμο

που μας καλεί αβαρής

σαν χελιδόνι επαναπατρισμένο

από μια ξένη γη.

Βασιλική Δραγούνη