ΡΕΤΡΟ

Μια πόρτα ανοίγει λίγο, τρίζοντας.

Σκοτεινιά μέσα απ' το φως των παραθύρων,

ύφος ρετρό από μιαν άλλη εποχή.

Στην κορυφή της ξύλινης σόμπας

στέκεται ένα σκουριασμένο σίδερο-αντίκα

αναπολώντας μνήμες πτυχωτών, χρυσοκέντητων ταφτάδων.

Οι άνθρωποι που ζούσαν κάποτε εδώ

κοιτάζουν πλαισιωμένοι στον απέναντι τοίχο,

ασορτί με την αγέλαστη όψη του σκηνικού της εποχής.

Προχωρώντας στα ενδότερα,

λουλουδωτά καπιτονέ παπλώματα, περίπλοκες δαντέλες

και λινά που ξεχειλίζουν από ξύλινα μπαούλα.

Σκονισμένα συρτάρια μυστικών

που αφέθηκαν για λίγο ανοιχτά

και ύστερα σφραγίστηκαν ερμητικά για πάντα.

Μια κουρτίνα χορεύει με τον αέρα

μέσα από ένα παράθυρο

που κάποιος ξέχασε να κλείσει.

Βασιλική Δραγούνη